Vakok a hidon
szerző: Babits Mihály

A csöndnek
folyóján
pár deszka-
darab.
Mi zajból van e csönd? Zubog zúg a hab.

Támolygva
tolongnak
a hídon
vakok
kis görnyedt, japános, naiv alakok.

A lelkük
a testből
ki sem lát
soha.
A deszkát belepte iszamlós moha.

Se korlát                                                              Padlóig
se hídrács                                                           derékban
legörbülve                                                            letörpülve
mind                                                                     mind

lenn útat magának kezével tapint
üres szemgolyójuk                                               faruk meg feltolva
szanaszét tekint                                                   a zord égnek int.
Mind bukdos                                                         És olykor                                És olykor
botorkál                                                                 kezével                                  tört lécen
gyámoltalanul                                                       a semmibe nyul                     hintázni tanul.

És néha                                                                 És néha
fülükbe                                                                   szemükbe
jön egy                                                                   csap egy
csobbanás:                                                           loccsanás:

a Csöndbe taszítja le társát a társ.

S mi zajból
van e Csönd?
Zubognak a
habok.
A Csöndnek kis hídján tolongnak a
vakok.

Egy bús fűz hullatja ágak záporát.
Széles hold kacagja, mint gúnyos barát
szegény kis támolygó vakoknak farát.