In Anellum

In Anellum szerző: Janus Pannonius

[1]

Donec, Anelle, tibi solus portabat asellus
    Flava volubilibus farra terenda molis,
Nunquam iusta domum misero mensura redibat,
    Aut erat externo semine mixta ceres.
Hoc et Praetori longo narrare libello,
    Vicino et memini te mihi saepe queri.
Sed nunc egregiam vafer invenisse videris,
    Qua caveas posthac talia damna, viam.
Nam custos coniux molitoris furta dolosi
    Servat, et ad saccum pulverulenta sedet.
O quam falsus homo es! cui credere granula centum
    Non potes, uxorem credere, Anelle, potes?